Η γλώσσα μας ως λόγος και μέσο επικοινωνίας είναι αξιοθαύμαστη και πολύ παιγνιδιάρα.
Τα ευτράπελα της γλώσσας μας
Ένας αξιοπρεπής σε όλα κύριος μπαίνει στα γραφεία μιας δημόσιας υπηρεσίας με όλους τους τύπους της καλής ανατροφής και κοινωνικότητας και ρωτάει την νεαρή υπάλληλο ,που βρήκε στα γραφεία, μιας και η ώρα που επισκέφτηκε την υπηρεσία έτυχε να είναι η μικρή ανάπαυλα!
-Σας παρακαλώ, ο κύριος Γιώργος απουσιάζει; Δεν τον βλέπω… πουθενά!
-Όχι, κύριε μου, εδώ είναι. Κάπου θα πετάχτηκε για λίγο.
-Μήπως αργήσει, δεσποινίς μου;
-Α.. Όχι, όχι. Τι λέτε κύριε μου! Είναι πολύ τακτικός. Όπου να είναι θα επιστρέψει-, λέει κάπως θορυβημένη η υπάλληλος.
-Μπορώ να τον περιμένω, δεσποινίς μου;
-Ναι !!. Αλλοίμονο, κύριε μου,… Και, βέβαια, μπορείτε…. Καθήστε, παρακαλώ.
Η τόση ευγένεια της νεαρής υπαλλήλου εξέπληξε τον αξιοπρεπή κύριο, που πήρε μια καρέκλα, άνοιξε την τσάντα του, έβγαλε την πίπα του, πήρε τη άδεια της υπαλλήλου, την άναψε , πήρε και την εφημερίδα του γραφείου και άρχισε το διάβασμα Έτσι άρχισε να περνά την ώρα του πιο ευχάριστα και δεν έδινε σημασία στο αν θα αργήσει ή όχι ο κύριος Γιώργος. Τα πράγματα πήγαιναν πρίμα, ως εδώ. Ενθουσιάστηκε ο επισκέπτης από το θερμό γραφείο, που γινόταν πιο ζεστό από την ανυπόφορη ζέστη του καλοκαιριού, και δεν του έκανε καρδιά να το εγκαταλείψει, παρόλο το αργητό του κυρ Γιώργη, του υποδιευθυντή.
Σε λίγο ήρθε ο διευθυντής της υπηρεσίας, χαιρέτησε και κάθισε στο γραφείο του. Στη στιγμή φάνηκε και ο κύριος Γιώργος, χαιρέτισε τον καλοβαλμένο επισκέπτη, που ήταν και παιδικός του φίλος, κι η συζήτηση άρχισε.
Τι είναι , όμως, η διαβολημένη ελληνική γλώσσα!! Τι τσακίσματα και τι γεμίσματα έχει!! Αλλά και έτοιμη είναι για παρεξήγηση.
Μετά από τις απανωτές καθιερωμένες ερωτήσεις και απαντήσεις σχετικά με την υγεία, το πώς είσαι και σε τι μπορούμε να σου φανούμε χρήσιμοι, ο κύριος Βάγγος, ο επισκέπτης μας, του λέει κάπως φωναχτά
-Έ, ρε Γιώργο, πολύ ωραία τη βγάζετε εδώ στα γραφεία!!
-Γιατί το λες αυτό; Έχει και εδώ τις φασαρίες και σκουτούρες … Παλιοδουλειά .είναι!!..
-Παλιοδουλειά.. ξεπαλιοδουλειά…. ένα είναι το γεγονός .Εδώ μέσα όλοι είσαστε =χαμένοι=, μηδέ και του διευθυντή εξαιρουμένου.
Ο επισκέπτης, χωρίς να πολυκαταλάβει την αντίδραση του φίλου του Γιώργου, του επανέλαβε: Ε!! Μη μου πεις πως δεν είστε <χαμένοι>.!!!
Πάνω στο τόνισμα της φράσης <είστε χαμένοι>, έβγαλε και ένα κελαρυστό γέλιο, που μέχρις ενός σημείου έκανε το φίλο του, το Γιώργο, να τα χάσει και να πάρει το ύφος του υπηρεσιακού παράγοντα.
Δεν πρόλαβε καλά-καλά να πάρει καμιά θέση ο κύριος Γιώργος, όταν εξαγριωμένος ο διευθυντής, από την επανάληψη της φοβερής φράσης <είστε χαμένοι>, ακολουθώντας και τη αρχαία ρήση <το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού>,μπουκάρει στο γραφείο του υποδιευθυντή και του λέει επιτακτικά .
-Έπρεπε να ντρέπεστε που δέχεστε να συζητάτε με άνθρωπο-τι λέω άνθρωπο-με έναν τύπο σαν κι αυτόν εδώ, που μας βρίζει χυδαιότατα!!
Ολοκληρώνοντας τα τελευταία του λόγια είχε πάρει κιόλας στροφή προς το γραφείο του φανερά εξαγριωμένος. Ο κύριος Γιώργος άναυδος και φοβερά εκνευρισμένος από την προσβλητική επίπληξη του προϊσταμένου του (τα έχουν αυτά οι δημόσιες υπηρεσίες) αποπήρε το φίλο του για τη συμπεριφορά του αυτή, που εξέθεσε τον ίδιο και την υπηρεσία ολόκληρη ανεπανόρθωτα! Ο κύριος Βάγγος, όμως, που πραγματικά τα είχε χαμένα ,σηκωμένος από τη θέση του και με χειρονομίες προσπαθούσε να εξηγήσει στο φίλο του, που μίλαγε συνεχώς με τον τρόπο του μεγάλου συμβουλάτορα και δασκάλου, τη μεγάλη παρεξήγηση, χωρίς να του δίνει την ευκαιρία να του εξηγήσει.
-Ακούς εκεί πέρα ο φίλος μου ο Βάγγος να μας βρίζει και να μην ιδρώνει το αυτί του! Τι πράγματα είναι αυτά !! Ντρέπομαι ειλικρινά που σε έχω φίλο! Δεν μπορώ να σε αναγνωρίσω… Δεν περίμενα από σένα μια τέτοια συμπεριφορά και μάλιστα μέσα στο ίδιο μου το γραφείο!!
Ο Βάγγος, που δεν μπορούσε να αντέξει άλλο το μονόλογο και βλέποντας ότι τα πράγματα είχαν πάρει άγρια τροπή, χωρίς να υπάρχει λόγος, διέκοψε τον κύριο υποδιευθυντή και φίλο του, για να του εξηγήσει, και του είπε γελώντας..
-Δεν μπορώ να καταλάβω που βρίσκεις(γιατί βλέπω ότι όλα, όσα μου λες, τα λες σοβαρά) εσύ και ο διευθυντής σου τη βρισιά.
Πήγε κάπως να αντιδράσει ο κύριος Γιώργος ,όπως έδειξε το σπάσιμο του προσώπου του, αλλά τελικά δεν πρόλαβε , γιατί ο άλλος δεν ήταν καθόλου διατεθειμένος να αφήσει τη ρητορεία και να μείνει η παρεξήγηση, όπως είχε πρωτύτερα, και συνέχισε:
-Δε μου λες, σε παρακαλώ, Γιώργο… Δεν είστε όλοι χ….χαμένοι; Πες μου. Δεν είστε; Πού ήσαστε τόση ώρα, που περιμένω; Ήσαστε, μήπως, εδώ; Δεν είχατε χαθεί τόση ώρα; ή μήπως και δεν έχουμε χαθεί τόσον καιρό!. Πόσο καιρό έχουμε να ιδωθούμε, ρε Γιώργο; Τι πράγματα είναι αυτά!! Και περνώντας στην αντεπίθεση συμπληρώνει :Λυπάμαι πολύ για τη συμπεριφορά σου αυτή…
Ο κατηγορούμενος έχει περάσει στο δριμύ κατηγορώ. Ο κύριος Γιώργος και ο προϊστάμενός του ,που είχαν αντιληφθεί την γκάφα στην οποία είχαν πέσει, άκουγαν χωρίς να βγάζουν μιλιά. Έτσι ο κύριος Βάγγος βρήκε την ευκαιρία να τους τα κάνει τόσο λιανά, που οι άλλοι πραγματικά αντιλήφθηκαν ότι για κάμποση ώρα ήταν : χαμένοι: και τώρα τα ’χαν χαμένα.
Ε, ρε ελληνική γλώσσα, έτοιμη είσαι να ανάβεις καυγάδες και να διαλύεις φιλίες!! Έχεις, όμως, και τη δύναμη ,εκεί που τα πράγματα έχουν πάρει τον κατήφορο και τίποτα δεν μπορεί να τα σταματήσει, πάλι εσύ να είσαι τροχοπέδη και τα νερά να κυλάνε ήσυχα σαν και πρώτα!!..
Έτσι, αν κάποιος σου πει=είσαι χαμένος=να μη δώσεις και μεγάλη σημασία. Γιατί από όλη αυτή τη δουλειά μπορεί να βγεις και =χαμένος=. . .
