Άφησε λεύτερη την ψυχή σου
να περπατήσει σε γειτονιές,
που μόνο αυτή ξέρει,
να διαβεί από μονοπάτια,
στρωμένα με τριβόλια,
και άλλα να ανοίξει
με τα δυο της χέρια
παραμερίζοντας αγκαθωτά βλαστάρια,
που έχουν στήσει χορό
πλέκοντας γαϊτανάκι κόκκινο
απ’ τις πληγωμένες παλάμες της.
Κι άλλες φορές έκανε αυτή την πορεία.
Κόκκινες σταλαγματιές
πέφτουν σε πονεμένες ψυχές,
που διψασμένες περιμένουν
λίγη ανάσα να πάρουν.
Ξεκουράζεται σε κάποια ρούγα,
πίνει αγάπη από την αγάπη της .
Αναγεννιέται… Έχει δρόμο ακόμα..
Γνέφει στο φεγγάρι
στα σύννεφα να κρυφτεί
και να μην προδώσει τα βήματά της
στο μίσος που ενέδρα τής στήνει…
Ταξίδι αιματηρό.. Χωρίς σταματημό..
Η αγάπη ξέρει να θυσιάζεται.
Βόλος,4-12-2019. Ηλ. Καλλές
