Άκου…Άκου

Αφουγκράσου στη σιωπή
-θα το νιώθεις δεν μπορεί-
τραγουδά με τον αγέρα
της καρδιάς μου η φλογέρα.
Άκου…Άκου, όμως, τώρα
δύο χτύπους να περνούν,
να μοιράζονται το γέλιο
και το χώρια δεν μπορούν.
Τον δικό σου χτύπο παίρνει
η δική μου η καρδιά,
τα σανδάλια της φοράει
και χτυπάει ρυθμικά.
Το πουρνό και με τον ήλιο
με τα μάτια ανοιχτά
τη μορφή σου αγροικάει,
τη γεμίζει με φιλιά.


Ηλίας Καλλές, 13-12-2018