Μη μου στερείς τον ουρανό,
τα φωτεινά του μάτια.
Τραγούδια λένε στην καρδιά,
στεγνώνουνε τα δάκρυα.
Μη μου στερείς το χάιδεμα
που κάνει η ηλιαχτίδα,
όταν ξεκόβει το πρωί
να μπει στην αγκαλιά μου.
Μη μου στερείς το πρωινό
της θάλασσας τ’αγέρι,
που ’ναι λουσμένο με δροσιά,
μηνύματα γιομάτο.
Μην κρύβεις τον ορίζοντα
στου ήλιου το κατέβα.
Πάνω στο άρμα του εγώ
τα μάκρη αγναντεύω.
Μη μου στερείς τα όνειρα,
που μου ’γιναν αδέρφια
σ’αυτό το θαλασσόδερμα,
που κάνω κάθε μέρα.
Μη μου στερείτε όλα αυτά,
τη μοναξιά μου διώχνουν.
Με πιάνουν απ’το χέρι μου,
μαζί τους σεργιανάω…
Βόλος,9-4-2012
