Στη συλλογή μου αυτή έδωσα τον τίτλο ‘Ξεφυλλίζοντας το άγραφο βιβλίο’, ακουμπώντας στη λέξη ‘μέλλον’, που συχνά–πυκνά ακούμε και μας συντροφεύει από τα γεννοφάσκια μας. Είναι το μέλλον κάτι αισθητό; Κάτι ορατό; Τίποτα από αυτά. Είναι ένα βιβλίο με ατέλειωτες σελίδες, γραμμένες και άγραφες, κενές σελίδες. Άγραφος χώρος, ένα κενό, που φέρνει, πολλές φορές, τα άνω κάτω, όταν γραμμένες σελίδες, που μοιάζουν κενές κι ανύπαρκτες, ξυπνούν. Είναι οι κενές σελίδες του βιβλίου της ζωής, κρυμμένες στη σκέψη μας, στο στοχασμό μας, στις αισθήσεις μας, στα όνειρα και στα σχέδιά μας. Άγραφες-κενές σελίδες, απέραντο κενό, όχι μόνο από έλλειψη δράσης, αλλά κι επειδή ποτέ δεν τις στοχαστήκαμε. Ακόμα κι όταν πιστεύουμε ότι όλες τις συμπληρώσαμε, κάποιες άλλες προβάλλουν και μας χαμογελούν προκλητικά. Μια πρόκληση, μια αναζήτηση για συμπλήρωση κενών σελίδων της ζωής ή ξαναζωντάνεμα άλλων, παλιών, ξεθωριασμένων και ξεχασμένων.
Πάντοτε και παντού θα υπάρχουν άγραφες-κενές σελίδες, κάποιο κενό σ’ αυτό το άγραφο βιβλίο που λέγεται ζωή.
Βόλος, Μάιος του 2013
