Η καταιγίδα άνοιγμα
στον ουρανό σαν κάνει,
ορθάνοιχτο να με κοιτά
το νιώθω ένα μάτι,
να’ ναι το βήμα σταθερό
ζωής στο μονοπάτι…
Στον όργο μπαίνω χαρωπά,
στάχυα στις χούφτες βάζω,
τα θημωνιάζω, τα κοιτώ
και τάμα εγώ σου κάνω.
Στο προσκεφάλι σε κρεμώ,
την αύρα σου μου στέλνεις
και με νερό κελαρυστό
τη δίψα μου χορταίνεις.
Βόλος 14-8-2016,Η.Κ.
