Είχε μια πληγή στο χέρι.
Ήταν δείγμα του αγώνα.
Συμμεριζόταν τους άλλους
και τους άπλωνε το πονεμένο χέρι.
Πονούσε….
Κάτι νιώθανε και οι άλλοι
απ’ το άγγιγμα της πληγής
και το μορφασμό του προσώπου!
Η ψυχή του διπλωνόταν,
όταν αυτοί που γνώριζαν την πληγή,
του έσφιγγαν πιο πολύ το χέρι.
Σιγά-σιγά συνήθισε τον πόνο.
Τον καρτερούσε.
Τον είχε σύντροφο καθημερινό.
Οι άλλοι μόνο για πληγές είναι.
Και για κάτι άλλο:
Να κάνουν αυτές που υπάρχουν
πιο βαθιές!….
Κακοφορμίζουν οι πληγές
και πονούν οι πληγωμένοι.
Οι άλλοι;
Σου σφίγγουν το χέρι από ανθρωπιά!…
Για να μην κλείσει η πληγή σου!…
